Obiekt budowlany, który spełnia definicję budynku, podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nawet wtedy, gdy ze względów technicznych, prawnych bądź faktycznych nie jest i nie może być wykorzystywany, w tym zgodnie z przeznaczeniem. Stanowisko takie zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 24 września 2024 r. o sygn. akt III FSK 4121/21.
Sprawa dotyczyła budynków, które w większości nie miały stolarki okiennej i drzwiowej, miały natomiast zniszczone instalacje i zawilgocone ściany, dachy były dziurawe, a posadzki nadawały się do wymiany. WSA w Warszawie orzekł, że mimo wszystko spółka powinna płacić od nich podatek od nieruchomości. Wyjaśnił, że przestałyby one być budynkami w rozumieniu prawa podatkowego, dopiero gdyby były całkowicie i trwale pozbawione dachu oraz przegród budowlanych. Zdaniem WSA częściowe pozbawienie czy usunięcie pokrycia dachowego bądź ścian (w wyniku czynu niedozwolonego lub prowadzenia prac remontowych) nie oznacza, że dany obiekt nie ma dachu i przegród i przez to przestaje być budynkiem w rozumieniu ustawy podatkowej. Tego samego zdania był NSA. Sąd nie kwestionował tego, że budynki wymagały remontu i prac adaptacyjnych. Jednak – jak stwierdził – nieużytkowanie budynków z powodu ich złego stanu technicznego nie wpływa na ich podatkową kwalifikację.