Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 13 maja 2021 r., sygn. akt K 15/16, stwierdził, że art. 8 ust. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych jest zgodny z ustawą zasadniczą, w części obejmującej zwrot „lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy”. Oznacza to, że osoba, która zawarła umowę cywilnoprawną z inną firmą, lecz wykonuje ją na rzecz własnego pracodawcy, jest dla celów ubezpieczeń w ZUS traktowana jako pracownik. Od tak zwartej umowy cywilnoprawnej (np. zlecenia czy o dzieło) pracodawca ma obowiązek naliczyć składki ZUS. Zleceniodawca natomiast, czyli podmiot, z którym została zawarta umowa zlecenia, nie zgłasza takiej osoby do ubezpieczeń (społecznych ani zdrowotnego) oraz nie rozlicza za nią żadnych składek.
Trybunał Konstytucyjny zwrócił uwagę, że pracodawca nie jest pozbawiony wpływu na to, komu faktycznie powierzy wykonanie zawartej umowy cywilnoprawnej, a co za tym idzie, czy będzie podlegał obowiązkom z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne. W istocie pracodawca może zamieścić stosowne zastrzeżenia w treści zawieranych umów, które będą gwarantowały mu wpływ na wybór zleceniobiorców.
TK, powołując się na orzecznictwo Sądu Najwyższego, wskazał, że pracodawca ma prawo domagania się informacji w zakresie wysokości przychodu pracownika z tytułu umowy cywilnoprawnej zawartej przez tego pracownika z innym podmiotem dla celów ustalenia postawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne przede wszystkim od samego pracownika w ramach trójstronnego stosunku ubezpieczeń społecznych łączącego ubezpieczonego, płatnika składek oraz organ rentowy.