Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych tworzony jest z corocznych odpisów podstawowych naliczanych w stosunku do przeciętnej liczby osób zatrudnionych u danego pracodawcy. Równowartość dokonanych odpisów i zwiększeń pracodawca zobowiązany jest przekazać na rachunek bankowy w dwóch ratach:
– do 31 maja w kwocie co najmniej 75% równowartości;
– do 30 września pozostałą kwotę.
Pracodawcy dokonują odpisu na ZFŚS w oparciu o planowane przeciętne zatrudnienie.
Do 31 grudnia pracodawca musi dokonać korekty odpisu w oparciu o faktyczny średni stan zatrudnienia w danym roku.
Podstawą naliczania odpisu na ZFŚS jest planowana przeciętna liczba zatrudnionych, korygowana do faktycznej przeciętnej liczby zatrudnionych. Przepisy nie regulują szczegółowych zasad ustalania przeciętnej liczby. Najczęściej stosowanymi metodami są: średnia arytmetyczna, metoda uproszczona, średnia chronologiczna.
Po sprawdzeniu faktycznego przeciętnego stanu zatrudnienia, w zależności od otrzymanego wyniku, pracodawca:
– może wycofać nadpłatę z konta, jeżeli przeciętny planowany stan jest wyższy od przeciętnej faktycznej liczby zatrudnionych;
– powinien odprowadzić na konto niedopłatę do 31 grudnia, jeżeli przeciętny planowany stan zatrudnionych jest niższy od przeciętnej faktycznej liczby;
– nie dokonuje korekty odpisu, jeżeli przeciętny planowany stan zatrudnienia jest równy przeciętnej faktycznej liczbie zatrudnionych.
Podstawa prawna:
– Ustawa o ZFŚS (Dz.U. z 2024 r. poz. 288),
– Rozporządzenie o ustalaniu przeciętnej liczby zatrudnionych (Dz.U. z 2009 r. nr 43 poz. 349).
