Od 1 stycznia 2021 r. zmieniła się ustawowa definicja używanych środków trwałych. Podatnicy mogą indywidualnie ustalać stawki amortyzacyjne dla używanych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji. Do końca 2020 roku wystarczyło, że środki trwałe były wykorzystywane przez odpowiedni okres. Nieistotne było czy wykorzystywał je podatnik, czy inny podmiot. Natomiast po zmianie przepisów podatkowych środki trwałe wprowadzone do ewidencji uznaje się za używane:
- w przypadku środków trwałych z grupy 3-6 i 8 KŚT oraz środków transportu, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane przez podmiot inny niż podatnik co najmniej przez okres 6 miesięcy,
- w przypadku niektórych budynków (lokali) i budowli, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane przez podmiot inny niż podatnik co najmniej przez okres 60 miesięcy.
Nowe przepisy stosuje się do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych po dniu 31 grudnia 2020 r. Nie mają one zatem zastosowania do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji do końca 2020 r. Zmiana spowoduje, że po zakończeniu umowy leasingu, wykupowane od leasingodawcy środki trwałe nie będą mogły korzystać z preferencyjnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych używanych
