Jeżeli składniki majątkowe umożliwiają z marszu prowadzenie dalszej działalności gospodarczej, nawet odmiennej rodzajowo, to mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, której zbycie jest wolne od VAT. Nie ma w takim przypadku potrzeby wyodrębniania trzech płaszczyzn zorganizowania: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (wyrok NSA z dnia 3 lipca 2024 r., sygn. akt I FSK 1449/20).
Sprawa dotyczyła spółki cywilnej, która zamierzała przekazać majątek jednemu ze wspólników przed rozwiązaniem spółki. Przekazanie obejmowało m.in. nieruchomości i wyposażenie, które miały umożliwić kontynuowania działalności bez istotnych modyfikacji. NSA podkreślił, że kluczowym elementem w ocenie, czy dany zespół składników majątkowych stanowi ZCP, jest zdolność do prowadzenia działalności gospodarczej bez potrzeby dokonywania istotnych zmian. Sąd zauważył, że przekazany majątek tworzy funkcjonalną i ekonomicznie spójną całość, która pozwala na prowadzenie działalności gospodarczej w podobnym zakresie. Działalność będzie kontynuowana przez jednego ze wspólników, co potwierdza spełnienie wymogów ZCP.
Sąd odrzucił argumentację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, który uznał, że przekazywane składniki nie są wyodrębnione organizacyjnie i finansowo, a tym samym nie spełniają definicji ZCP. NSA wskazał, że interpretacja przepisów powinna uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które dopuszcza uznanie za ZCP zespołu składników umożliwiającego kontynuację działalności gospodarczej. Podkreślono, że celem przekazania majątku nie jest jego wyprzedaż ani likwidacja przedsiębiorstwa, lecz kontynuacja działalności gospodarczej przez wspólnika. Według NSA argumentacja organu podatkowego była zbyt restrykcyjna i niezgodna z orzecznictwem TSUE, które wskazuje na konieczność uwzględnienia kontekstu oraz celów regulacji prawa wspólnotowego.
